Achille Lauro part II
2° μέρος – 2nd part –
– Η ιστορία της κατάληψης του πλοίου Willem Ruys – Achille Lauro – TFC
από τους άντρες του Λαϊκού Μετώπου για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP)
– Οι χαρακτήρες και η τύχη του πλοίου.
–
(μπορείτε να διαβάσετε εδώ το πρώτο μέρος της ιστορίας του Ακίλε Λάουρο)
H επιχείρηση κατάληψης του Achille Lauro
Στις 9 Οκτωβρίου 1985, και καθώς το πλοίο βρισκοταν σε 10-ημερη κρουαζιερα, αποβίβασε στην Αλεξάνδρεια περίπου τους μισούς επιβάτες που ήθελαν να επισκεφθούν το Κάϊρο, και τους οποίους θα τους παρελάμβανε στη συνέχεια απ’ το Port Said.
Κατά τη διάρκεια λοιπόν του πλου προς το Port Said το πλοίο το κατέλαβαν 4 ένοπλοι παλαιστίνιοι. Η πειρατεία ήταν μια απάντηση στην επίθεση που είχε κάνει η ισραηλινή αεροπορία στην Τύνιδα εναντίον του αρχηγείου της PLO. Σε εκείνη την επίθεση σκοτώθηκαν 70 άτομα και ο Αραφάτ έζησε μάλλον από τύχη. Οι αντάρτες απείλησαν να ανατινάξουν το πλοίο και να σκοτώσουν έτσι τους 100 περίπου αμερικανούς επιβάτες, εάν δεν γίνονταν δεκτό το αίτημά τους για την απελευθέρωση 50 παλαιστινίων που κρατούνταν σε ισραηλινές φυλακές. Αφού τους απαγορεύτηκε να πιάσει το πλοίο λιμάνι στην Ταρτούς (Tartus), σκότωσαν έναν εβραιοαμερικάνο επιβάτη με ειδικές ανάγκες και τον πέταξαν στην θάλασσα μαζί με το αναπηρικό καροτσάκι του. Έτσι, οι αιγυπτιακές αρχές έδωσαν άδεια στο Achille Lauro να επιστρέψει στο Port Said.
Έπειτα από δύο ημέρες διαπραγματεύσεων, οι αντάρτες συμφώνησαν να εγκαταλείψουν το πλοίο με αντάλλαγμα την ασφαλή μεταφορά τους στη Τυνησία. Το πλοίο έδεσε κανονικά στο λιμάνι του Port Said. Οι πειρατές οδηγήθηκαν με ρυμουλκό σε άλλο μέρος του λιμανιού και από εκεί οι αιγυπτιακές αρχές τους επιβίβασε σε επιβατικό αεροπλάνο, με κατεύθυνση την Τυνησία. Οι αμερικάνοι όμως στη συνέχεια το οδήγησαν και εξώθησαν σε αναγκαστική προσγείωση το αεροπλάνο στη Σικελία.
Η πειρατεία πρόσθεσε άλλο ένα επεισόδιο στις ήδη προβληματικές αμερικανο – αιγυπτιακές σχέσεις. Μια εβδομάδα αργότερα το πλοίο θα έπιανε λιμάνι στη Γένοβα.
Οι μικρές ιστορίες του Achille Lauro
• Οι 4 λιβανεζοπαλαιστίνιοι αντάρτες και ο οργανωτής
Οι 4 λιβανεζοπαλαιστίνιοι αντάρτες ήταν μέλη της οργάνωσης Λαϊκό Μετώπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP). Γεννήθηκαν σε ένα καταυλισμό προσφύγων στο βόρειο Λίβανο.
• Ahmad Marrouf al-Assadi
O Ahmad Marrouf al-Assadi εξαφανίστηκε τ0 1991 και ενώ βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό (parole).
• Bassam al-Asker
Το 1991 η ποινή του Bassam al-Asker μετατράπηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό (parole). Πέθανε τρία χρόνια μετά, στις 21 Φεβρουαρίου 1994.
• Youssef Majed al-Molqi – ο εκτελεστής του Leon Klinghoffer
O Aλ Μόλκι καταδικάστηκε για τη δολοφονία του Leon Klinghoffer σε 30 χρόνια κάθειρξη. Στις 16 Φεβρουαρίου 1996 και ενώ εξέτιε την ποινή του, του δόθηκε 12ήμερη άδεια από τις φυλακές Rebibbia στη Ρώμη, απέδρασε και κατέφυγε στην Ισπανία, όπου και συνελήφθη και απελάθηκε πίσω στην Ιταλία. Στις 29 Απριλίου του 2009, αποφυλακίστηκε λόγω καλής διαγωγής. Τον Ιούνιο του 2009, ωστόσο, ο δικηγόρος του Αl-Molqui κατήγγειλε στο Associated Press ότι οι ιταλικές αρχές είχαν θέσει τον πελάτη του υπό περιορισμό με σκοπό την απέλασή του στη Συρία.
Στις 27 Ιουνίου 2009 ο αρχηγός των Παλαιστίνιων ανταρτών, που είχαν συλλάβει ομήρους το 1985 στο ιταλικό κρουαζιερόπλοιο Ακίλε Λάουρο και στη διάρκεια της επιχείρησης σκότωσαν έναν Αμερικανό, απελάθηκε στη Συρία από τις ιταλικές αρχές.
Ο Γιούσεφ Ματζίντ Αλ Μόλκι, 47 χρόνων, καταδικασμένος σε ποινή κάθειρξης 30 ετών από το κακουργιοδικείο της Γένοβας, εξέτισε 23 χρόνια και 8 μήνες και αποφυλακίστηκε πρόωρα στα τέλη Απριλίου 2009 λόγω καλής συμπεριφοράς.
Ωστόσο, εκδόθηκε εναντίον του απόφαση απέλασης, παρά το γάμο του στη φυλακή με μια Ιταλίδα. Ο Αλ Μόλκι οδηγήθηκε στο αεροδ
ρόμιο Φιουμιτσίνο της Ρώμης για να επιβιβαστεί σε αεροπλάνο που απογειώθηκε το βράδυ για τη Δαμασκό.
«Με στέλνουν στο θάνατο», δήλωσε ο Αλ Μόλκι κατά την άφιξή του στο αεροδρόμιο, συνοδεία δύο αστυνομικών, σύμφωνα με το πρακτορείο Telenews.
Η τύχη του περαιτέρω αγνοείται.
• Ibrahim Fatayer Abdelatif
O Abdelatif καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλάκιση. Υπηρέτησε 20 και τρία ακόμη υπό όρους εκτός φυλακής (parole). Στις 7 Ιουλίου 2008, εκδιώχθηκε με απέλαση από ένα παράνομο κέντρο κράτησης μεταναστών στη Ρώμη. Προτίθετο να ασκήσει έφεση υποστηρίζοντας ότι δεν έχει πουθενά αλλού να πάει, καθώς ο Λίβανος δεν επρόκειτο να επιτρέψει την επιστροφή του, γιατί γεννήθηκε σε ένα στρατόπεδο προσφύγων του βόρειου Λιβάνου και δεν είναι επομένως Λιβανέζος πολίτης.
Πριν την αποφυλάκισή του, η οικογένεια
του δολοφονηθέντος, και συγκεκριμένα οι 2 κόρες, του Klinghoffer, ζήτησαν από τον υπουργό Δικαιοσύνης ο Αbdelatif να εκτίσει ακέραιο το σύνολο της ποινής του: «Σας παρακαλούμε μη μας λέτε ότι ο φόνος του πατέρα μας μπορεί να συγχωρεθεί. Μην επιτρέψετε να βγει από τη φυλακή πριν να τελειώσει η ποινή του».
• Abu Abbas – ο ιθύνων νους της επιχείρησης
«O σκοπός της ένοπλης πάλης δεν είναι απλά να δημιουργεί θύματα. Είναι η επίτευξη πολιτικών στόχων.»
O αρχηγός της ομάδας των ανταρτών. Απέφυγε την δίκη του στην Ιταλία.
Το 1996 έκανε δηλώσεις σχετικά με τη πειρατεία του Achille Lauro, στις
οποίες ζήτησε συγνώμη για την ενέργεια αυτή καθώς και για τον φόνο του Klinghoffer. Τάχθηκε υπέρ των ειρηνευτικών συνομιλιών μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων.
Ο Abbas δήλωσε ότι «δεν τίποτα δεν ήταν προγραμματισμένο ώστε να γίνει πειρατεία στο πλοίο και να πειράξουν τους επιβαίνοντες. Επρόκειτο για μια εσφαλμένη στρατιωτική επιχείρηση.»
Επίσης είπε ότι «τα ΜΜΕ δεν είπαν την αλήθεια στον κόσμο, ανέφεραν μόνο τη δολοφονία ενός ανάπηρου, αλλά όχι ότι έσωσα εκατοντάδες επιβάτες.»
Οι ΗΠΑ απέρριψαν την δημόσια απολογία του Αμπού Αμπάς, όπως το ίδιο έκανε και η οικογένεια του Klinghoffer, η οποία επέμενε ότι πρέπει να συλληφθεί και να προσαχθεί στη δικαιοσύνη.
Στις 26/6/1998, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα The Boston Globe o Αμπάς ρωτήθηκε γιατί οι άντρες του σκότωσαν τον Klinghoffer. Αυτός απάντησε: «Δημιουργούσε προβλήματα. Ήταν άτομο με ειδικές ανάγκες, αλλά υποκινούσε και προβακάριζε του άλλους ταξιδιώτες. Έτσι η απόφαση που πάρθηκε ήταν να εκτελεστεί.»
Σύμφωνα με τις εκθέσεις των Ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών που διαβιβάστηκαν στον τότε ιταλό υπουργό άμυνας Giovanni Spadolini, η PLO και ο Yasser Arafat σχετίζονταν με την υπόθεση. Ο Αμπάς αναφερόμενος σ’ αυτό είπε ότι «οι αντάρτες ήταν σε επαφή μέσω ασυρμάτου με το συντονιστή της PLF [Palestine Liberation Front] που βρίσκονταν στη Γένοβα. Κι αυτός με τη σειρά του ήρθε σε επαφή με το αρχηγείο της PLO στην Τύνιδα για τις τελικές οδηγίες.»
Ο Αμπάς συνελήφθη στο Ιράκ το 2003 απ’τον αμερικανικό στρατό κατά την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιρακ. Μεταφέρθηκε σε αμερικανικές φυλακές και πέθανε στις 8 Μαρτίου 2004.
Με ποιον, άραγε, ήταν ο Ανρί-Λεβί;
Το Ακίλε Λάουρο, το Ιταλικό πλοίο στο οποίο έγινε πειρατεία από τέσσερις Παλαιστίνιους στις 9 Οκτωβρίου 1985 και λύθηκε με την παρέμβαση του τότε Έλληνα πρωθυπουργού, ήταν η αιτία για να χάσει την προεδρία της Ουνέσκο ο Αιγύπτιος υπουργός Πολιτισμού Φαρούκ Χόσνι. Ο τελευταίος σύμφωνα με άρθρο του γνωστού Γάλλου δημοσιογράφου και «νέο-φιλόσοφου» Μπερνάρ Ανρί-Λεβί, που δημοσιεύτηκε σε site την ώρα της ψηφοφορίας, προστάτεψε στην Αιγυπτιακή Ακαδημία Τεχνών της Ρώμης, την οποία διοικούσε, τους Παλαιστίνιους-πειρατές του Ακίλε Λάουρο. Αυτό όμως ήταν μέσα στη συμφωνία των «πειρατών» και των πρωθυπουργών Ανδρέα Παπανδρέου και Μπετίνο Κράξι. Τελικά, ο Χόσνι που υποστήριζονταν από τη Γαλλία έχασε(με 27 ψήφους) και κέρδισε η Βουλγάρα Ιρίνα Μπόκοβα(με 31 ψήφους) την οποία υποστήριξαν οι ΗΠΑ και η Γερμανία. Με ποιον, άραγε, ήταν ο Ανρί-Λεβί;
Τι απέγινε το Achille Lauro;
Δυο χρόνια μετά την κατάληψη του πλοίου απ’ τους αντάρτες, το 1987, το Achille Lauro μπήκε κάτω απο ελβετική σημαία.
Στις 30 Νοεμβρίου 1994, το Achille Lauro ενώ ήταν ανοιχτά της Σομαλίας, έπιασε φωτιά. Στις 3 Δεκεμβρίου κατά την προσπάθεια ρυμούλκησης του βυθίστηκε.
Φίλμς και μουσικά έργα σχετικά με το Achille Lauro
Το 1989, κυκλοφόρησε το «The Hijack of the Achille Lauro», σε σκηνοθεσία του Robert E. Collins (δείτε περισσότερα εδώ…).
To 1990 κυκλοφόρησε το «Voyage of Terror: The Achille Lauro Affair», σε σκηνοθεσία του Alberto Negrin το οποίο ήταν προσαρμοσμένο για τη τηλεόραση (δείτε περισσότερα εδώ…).
To 2002 κυκλοφόρησε το «The Death of Klinghoffer» σε σκηνοθεσία του Penny Woolcock (δείτε περισσότερα εδώ…).
To 2002 o John Adams συνέθεσε την όπερα » The Death of Klinghoffer» για το ομώνυμο φιλμ του Penny Woolcock (διαβάστε περισσότερα εδώ…).
To 1986 κυκλοφόρησε το «Prosecuting terrorism abroad: The case of the Achille Lauro (Case studies series)» του Allan N Kornblum (διαβάστε περισσότερα εδώ…)
To 1989 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Terrorism, Politics and Law: Achille Lauro Affair», του Antonio Caseese, το οποίο είναι μια έρευνα περί τρομοκρατίας και των παρενεργειών της στο διεθνές δίκαιο και πολιτική σκηνή, επικεντρώνοντας κυρίως στην υπόθεση «Achille Lauro». (διαβάστε περισσότερα εδώ… και εδώ…).
Το 2005 κυκλοφόρησε το βιβλίο «The Achille Lauro Hijacking: Lessons in the Politics and Prejudice of Terrorism» του Michael K. Bohn. (διαβάστε περισσότερα εδώ…).
Διαβάστε εδώ… online το «Case Study: The Achille Lauro Hijacking» των Sean K. Anderson και Peter N. Spagnolo.
Διαβάστε εδώ… online σειρά δημοσιευμάτων για το Achille Lauro από το BBC.
Διαβάστε εδώ… online σειρά δημοσιευμάτων για το Achille Lauro από το CNN.
Διαβάστε εδώ… online για το τι συνέβη πάνω στο Achille Lauro από το Palestinian Facts.
»
Πηγές:
– ADF (Anti Defamation League)
– Simplon Postcards
– Ocean Liners
– inews.gr
– wikipedia
– Election of the Unesco Director General
– nautilia.gr
– men.gr
– Youtube
– Haaretz
– Challenge Liberty and Security
– BBC News
– All Movie
– Ear Box
– Informa World
– Amazon.com
– Buy.com
– Jstor – Trusted Archives for Scholarships
– Idaho State University
– History.com
– USS Gettysburg
– CNN.com
– Special Operations
– The Associated Press
– Palestinian Facts
– The Boston Globe
– Cruises Ship Oddysey
– Γιώργος Χ. Παπασωτηρίου
–
–
la prose du monde 
Πρόσφατα σχόλια